Een bijzondere ontmoeting in een MANASTIREA......

En dan CONSTANTA aan de MAREA NEAGRA.

Na 32 dagen fietsen en 3400 km ben ik er. Ga vanuit Constanta aan de Zwarte Zee verder met de bus of de boot naar Istanbul. Toch wel blij dat ik er ben, vond het heerlijk allemaal, al was het behoorlijk afzien soms.Vooral vanwege alle leuke en interessante ontmoetingen ga ik het waarschijnlijk erg missen.
Gisteren nog, was geen slaapplaats meer in het klooster in Dervent, wat ik op het oog had. Er zijn in deze uithoek weinig overnachtingsmogelijkheden. Het is een mannenklooster, dat juist bezoek had van behoorlijk wat mensen. Zij stuurden mij door naar de volgende mogelijkheid, zo n 10 km verderop. Ben wel nog even gewijd, een Roemeens Orthodoxe Priester, was een auto aan het zegenen. Ik vroeg, kun je mij even meenemen, alleen al vanwege de verkoeling van het water wat je over je heen krijgt. Dat laatste zei ik er natuurlijk niet bij. Meteen werd ik behoorlijk natgeplenst, een heerlijke verkoeling. Vroeg meteen naar een overnachtingsmogelijkheid. Ik mocht binnen komen, wachtte even in de Orthodoxe kerk die juist een dienst had. Uiteindelijk bleek er geen plaats.

In Lipnita was het MANASTIREA SF. IOAN BOTEZATORUL, het klooster van de Heilige Johannes de Doper. Het bleek een vrouwenklooster te zijn. 8 vrouwen woonden er vanaf 2005, toen is het gebouwd. De kerk moet helemaal nog beschilderd worden van binnen.
Ze hadden wat moeite met mijn vraag of ik er kon slapen. Ja, wat gaat er dan door je heen, na 110 km en geen zin om verder te fietsen, het was al 8 uur savonds. En wat kan de reden zijn, dacht ik. Alleen vrouwen, mannen mogen hier niet slapen? Uiteindelijk hadden ze alleen moeite met mijn slaapplaats, er was geen kamer meer over. Ik mocht dan toch in een werkkamer slapen, waar een grote naaimachine stond.

De volgende ochtend, na een heerlijk ontbijt een interessant gesprek gehad met NICOLAIDA, een 33 jarige zuster, die goed Engels sprak. We hadden het over dat je altijd gelukkig moet zijn, ook al zijn er minder prettige dingen in je leven. Je kunt van alles wat je meemaakt of overkomt genieten.
Als je maar echte aandacht geeft aan de mensen en gebeurtenissen in je leven. En nooit te snel oordelen over zaken die voor jou onbekend of vreemd zijn. We hadden het ook over de verschillen tussen de Rooms Katholieke Kerk en de Roemeens Orthodoxe Kerk. De verschillen bleken op details neer te komen, zij voelde zich hier echt thuis. Alle Orthodoxe Kerken, of ze nu staan in Servie of Rusland komen op hetzelfde neer, het zijn allemaal zusterkerken.

Nou met deze boodschap kon ik verder. Dat was precies de instelling waarmee ik deze fietsreis begonnen ben. Deze ontmoeting, aan het einde van deze reis heeft zo moeten plaatsvinden. De cirkel is rond....

Daar had ik niet op gerekend, deze laatste fietsdag. Een relatief korte fietstocht van 100 km, maar behoorlijk zwaar. Zeker 20 x gedaald en dus weer moeten klimmen, windstil en hoge temperatuur. Met al mijn krachten en denkend aan de wijze woorden van Nicolaida kwam ik elke keer weer boven, om dan tot mijn ontsteltenis te zien dat er meteen weer afgedaald moest worden En dalen is heerlijk, maar daarna.... Net of de route Amsterdam - Constanza zich niet zomaar gewonnen geeft.


De dagen daarvoor ging het fietsen redelijk rustig, op zo n 10 km afstand van de Donau, op een hoger gelegen vlakte gereden. Mooie landschappen, veel landbouw, vooral, tarwe, mais en zonnebloemen. Er werd ook volop geoogst.
Iedereen in Romania is enthousiast als je langs fietst. Veel mensen, vooral kinderen zwaaien en vragen waar je vandaan komt. Kinderen willen steeds handjeklap met je doen. Veel paard en wagens op de weg, meer naar het oosten zie je ook steeds meer ezels voor de wagens gespannen. Sprak nog mensen van een garage, die langs de openbare weg aan het werk waren. Dacht dat het een koffietent was, wilde al doorrijden, ze riepen me terug en kreeg koffie en water. Een van de vrienden, die op bezoek was, vertelde dat hij commercieel medewerker was van een fabriek van zonnepanelen in Boekarest. Een opkomende industrie in Roemenie, voor eigen gebruik en voor de export. En ja, ik ben er onderweg op gaan letten, veel reclame hiervoor en zonnepanelen voor straatverlichting.

In Bulgarije slechts 2 dagen en 1 overnachting geweest. In het plaatsje LOM op een feestje beland in een cafe. Sylvia, samen met haar man Petar eigenaar, vierde haar 39ste verjaardag. Hun dochtertje was er ook bij.

Onder de wedstrijd Italie tegen Duitsland aten we vis en dronken zelfgemaakte witte wijn. Dat moet ik eigenlijk niet doen, de volgende dag met heel veel moeite maar 77 km kunnen fietsen....De dag daarna met gemak de 133 gehaald. Kwam ook doordat ik savonds om 12 uur er achter kwam dat het al 01.00 uur was, de klok is in Bulgarije en Roemenie een uur vooruit. Petar had theologie gestudeerd, wilde alles weten hoe het met de religie gesteld was in Nederland. Nou had Petar al wat gedronken, hij was er ook nog eens stoned bij. Het gesprek verliep niet eens zo gek..... Op de foto kijkt Petar enigszins vreemd uit zijn ogen, jullie weten nu waarom.

De laatste fotos van de vorige ronde zijn al van Bulgarije. De man, Ivanov Giorgi, waarmee ik samen eet fietste al een tijdje met mij mee. Sprak uitsluitend Roemeens en was er duidelijk op uit om eten te krijgen. Na het eten namen we afscheid en ging ik smiddags om 5 uur verder voor de 60 km nog naar LOM.

Op een van de fotos zie je een zeer grote veerpont voor o.a. vrachtwagens, voor de oversteek over de Donau van het Bulgaarse Orjahovo naar Bechet in Roemenie. Wel duidelijk andere kwaliteit dan in Afrika, waar we met de camper de oversteek waagden over de Gambia rivier, tijdens onze expeditie naar Guinee Bissau.

Vanuit Istanbul zal ik nog een keer terugkijken naar deze fietsreis, misschien ook daar interessante ontmoetingen en over Constanta zal er ook nog wel wat te vertellen zijn.

Alle mensen, die ik heb ontmoet in BULGARIA, BLAGOLARJA en DOVIJDANE.

En in ROMANIA, MULTUMESC en LA REVEDERE.