AARDIGE LUI DIE SERVEN.
Door: NicvanderRiet
Blijf op de hoogte en volg Nic
19 Juni 2012 | Servië, Sombor
Gisteren aangekomen in Sombor in het noorden van Servie. Rij nu kortere afstanden, het is erg heet. Om 11.00 uur is het al 35 gr. Maar met veel drinken, goed eten, gedroogde abrikozen en druivensuiker kom ik de dag wel door. Vooral veel pauze nemen in de schaduw helpt echt.
Onderweg kwam er al een man naast mij fietsen en begon in gebroken Duits te praten over dat hij gewerkt had in Duitsland. Uiteindelijk nodigde hij mij uit om in zijn huis bier te gaan drinken. Nou drink ik weining alcohol, op deze reis nog helemaal niet, dus die pivo kwam meteen hard aan.
Hij heet Jovo (Johan) Radakovic (63), zijn vrouw Caca (55) en hun zonen Milos (27) en Nikola (31). Hij was docent en handbaltrainer van het nationale team geweest, zijn vrouw economische opleiding gehad en nu al met pensioen (door het socialisme).
Hun zonen waren docent en professor in de economie geworden. De familie vertelde me dat het leven nu na de oorlog wel weer een zekere rust had gekregen maar dat de de economische ontwikkelingen slecht zijn. 25% is werkeloos. Jovo en Caca denken nog vaak terug aan de tijd met Tito, toen was volgens hen alles veel beter en rustiger. Veel jongeren denken om naar het buitenland te gaan. Milos vertelde dat hij van de zomer naar familie of vrienden in Canada op bezoek gaat om te onderzoeken of emigratie voor hem iets is. En dat terwijl hij toch een baan heeft als economie docent op een middelbare beroepsopleiding.
Naast Gabon (Afrika) is Servie het tweede land in de wereld waarvan zoveel jongeren de wens hebben om te vertrekken.
Het was erg gezellig, later op de avond werd ik door Milos naar een studentenhuis gebracht waar ik een kamer kreeg. Met airco en pc!
Vandaag ga ik naar Vukovar in Kroatie, morgen dan verder naar Novi Sad, weer in Servie en donderdagavond kom ik dan aan in Belgrado. Vrijdag een vrije dag, zal ik me weer melden met een vervolg op deze verhalen.
Er ontspint zich zowaar een begin van een heuse diskussie over de (politieke) ontwikkelingen in de landen waar ik over schrijf. Karel heeft zich gemeld, woont kennelijk in Hongarije. Misschien kun jij je kenbaar maken, Karel. Wie ben je, wat doe je? Ik stel het op prijs dat zoveel mogelijk mensen reageren op mijn verhalen. Moet me wel van het hart dat ik de Hongaren niet meteen als klagers heb ervaren, ik hoor hun verhalen aan en geef dat hier weer. En of ze nou vinden dat ze door een multinational buiten spel zijn gezet of door Europa, voor hen blijft het effect hetzelfde. Hoor graag hoe dat precies zit. Krijg langzamerhand wel de indruk, dat had ik wat betreft de Grieken ook al, dat het uiteindelijk een klassekwestie is. Wie hebben het voor het zeggen en welke rol speelt Europa daarin.
Mis tijdens deze toertocht de (politiek, ge-engageerde) reacties van mijn fc trappist vrienden. Waar blijven jullie? Laat dit reisblog ook maar het forum zijn voor prettige diskussies.
Ik zie jullie reacties en van alle anderen graag tegemoet.
Zo nu nog even ontbijten en dan weer op de fiets.
Vrijdag komen de foto's.
Onderweg kwam er al een man naast mij fietsen en begon in gebroken Duits te praten over dat hij gewerkt had in Duitsland. Uiteindelijk nodigde hij mij uit om in zijn huis bier te gaan drinken. Nou drink ik weining alcohol, op deze reis nog helemaal niet, dus die pivo kwam meteen hard aan.
Hij heet Jovo (Johan) Radakovic (63), zijn vrouw Caca (55) en hun zonen Milos (27) en Nikola (31). Hij was docent en handbaltrainer van het nationale team geweest, zijn vrouw economische opleiding gehad en nu al met pensioen (door het socialisme).
Hun zonen waren docent en professor in de economie geworden. De familie vertelde me dat het leven nu na de oorlog wel weer een zekere rust had gekregen maar dat de de economische ontwikkelingen slecht zijn. 25% is werkeloos. Jovo en Caca denken nog vaak terug aan de tijd met Tito, toen was volgens hen alles veel beter en rustiger. Veel jongeren denken om naar het buitenland te gaan. Milos vertelde dat hij van de zomer naar familie of vrienden in Canada op bezoek gaat om te onderzoeken of emigratie voor hem iets is. En dat terwijl hij toch een baan heeft als economie docent op een middelbare beroepsopleiding.
Naast Gabon (Afrika) is Servie het tweede land in de wereld waarvan zoveel jongeren de wens hebben om te vertrekken.
Het was erg gezellig, later op de avond werd ik door Milos naar een studentenhuis gebracht waar ik een kamer kreeg. Met airco en pc!
Vandaag ga ik naar Vukovar in Kroatie, morgen dan verder naar Novi Sad, weer in Servie en donderdagavond kom ik dan aan in Belgrado. Vrijdag een vrije dag, zal ik me weer melden met een vervolg op deze verhalen.
Er ontspint zich zowaar een begin van een heuse diskussie over de (politieke) ontwikkelingen in de landen waar ik over schrijf. Karel heeft zich gemeld, woont kennelijk in Hongarije. Misschien kun jij je kenbaar maken, Karel. Wie ben je, wat doe je? Ik stel het op prijs dat zoveel mogelijk mensen reageren op mijn verhalen. Moet me wel van het hart dat ik de Hongaren niet meteen als klagers heb ervaren, ik hoor hun verhalen aan en geef dat hier weer. En of ze nou vinden dat ze door een multinational buiten spel zijn gezet of door Europa, voor hen blijft het effect hetzelfde. Hoor graag hoe dat precies zit. Krijg langzamerhand wel de indruk, dat had ik wat betreft de Grieken ook al, dat het uiteindelijk een klassekwestie is. Wie hebben het voor het zeggen en welke rol speelt Europa daarin.
Mis tijdens deze toertocht de (politiek, ge-engageerde) reacties van mijn fc trappist vrienden. Waar blijven jullie? Laat dit reisblog ook maar het forum zijn voor prettige diskussies.
Ik zie jullie reacties en van alle anderen graag tegemoet.
Zo nu nog even ontbijten en dan weer op de fiets.
Vrijdag komen de foto's.
-
19 Juni 2012 - 08:51
Wiesje:
Ha Nic!
Leuk om te lezen, al je fietsverhalen, ik fiets in gedachten een beetje met je mee. (En denk ik ook aan biertjes in de bus in Guinee-Bissau :-))
Mooie verhalen van en over de mensen die je ontmoet. Fietsen is, zoals je weet, mijn absoluut favoriete manier van reizen, en ondanks dat je zo ongelooflijk veel meemaakt vind ik één van de grootste nadelen dat je toch overal maar een beperkte indruk van krijgt, zo'n momentopname: één indrukwekkende ontmoeting en de indruk van een heel land kan gekleurd raken. De discussies die we, na het doorfietsen van Europa, met andere fietsers hadden die in dezelfde tijd ongeveer dezelfde landen hadden doorkruist, hebben me wat dat betreft wel aan het denken gezet - wat kan je wel algemeen over een land zeggen, en wat berust vooral op toevallige indrukken? Heel fijn dan de beschikking te hebben over wat algemene informatie (zoals vertrekwens bij jongeren - heftig) en ook om verhalen van andere fietsers te lezen.
Dank! Goede reis verder! -
19 Juni 2012 - 10:25
Maria:
In Zagreb zijn we ook mensen tegengekomen die naar Canada zijn geemigreerd, dat was echter al met de komst van Tito! Veel mensen zijn de oorlog van 92-95 ontvlucht. We ontmoetten een meisje in Bosnisch Mostar, dat met haar ouders naar Frans Zwitserland is gevlucht, anderen zijn in Duitsland terechtgekomen. Soms teruggekomen, maar vaak niet. Ook omdat hun stad en huizen door de vijand zijn ingenomen en ze hun stad niet meer als zodanig herkenden. (Mmmm, moeilijk zo,n Kroatisch toetsenbord, waar de toetsen op een heel andere plek zitten.) In Vukovar is ook heftig gevochten, ga maar niet van de asfaltweg af!
Veel groetjes van Maria en Ton uit toeristisch Dubrovnik en succes met het vervolg van je fietstocht!! -
19 Juni 2012 - 10:50
Piet:
Geweldig Nic,zo krijg je wel een goeie indruk hoe nu alles gaat in de diverse landen .Er heeft zich veel afgespeeld voor een aantal jaren terug.
Het roept bij mij nog mooie herrinneringen op van de jaren dat wij er vakantie s hadden.
Ik volg je met veel belangstelling !
Geniet ze nog daar,en zorg goed voor je zelf.Groetjes Piet
-
19 Juni 2012 - 21:32
Hennie:
Wat zul jij veel beleven man.....respect hoor. Ik moet er niet aan denken dat eind te trappen, maar begrijp heel goed dat jij het wel doet.
Sprak je zoon vandaag, hij liep op het laantje met Yellow. Hoop zo nu en dan van je te horen
Groet Hennie. -
20 Juni 2012 - 01:31
Naima El Boudaati:
Hoi Nic, je bent al behoorlijk ver gekomen. Mooi om te lezen dat er mensen zijn die zo gastvrij zijn. Het lijkt mij een super geweldige ervaring. Je leer de mensen nu zelf kennen, wat de vooroordelen doet verdwijnen. Er is niets mooiers dan dat je de mensen en zelf kan leren kennen. Je bent een bron van energie, ga zo door en jou verslagen worden zeer op prijs gesteld. Geniet van de trip en we blijven je volgen. You Go Topper. -
21 Juni 2012 - 15:32
Fred:
Hoi Nic,
Min of meer langs de Donau naar Belgrado. Leuk zo al die avonturen. Is er in vukovar nog veel te zien van de Balkanoorlog van de 90-er jaren? Voor zover ik weet is het toen helemaal kaport gebombarderd.
Nog even en je kent heel de Balkan.
Veel sterkte de komende pittge fietsdagen.
Hartelijke groeten,
Fred -
23 Juni 2012 - 10:55
AgnesTimoTessaYellow:
Yellow blaffend: ''IK BEN EEN DIKKE VETZAK GEWORDEN *BLAF* WANT IK WORD NOOIT MEER UITGELATEN :( :( :( *puppy face*'''
Timo: Ik werk bij Eric, gaat het goed papa? Je vliegt toch zeker over op m'n diploma-uitreiking? ;)
Tessa: Weinig tijd, toetsweek! Ik ga zo met Alex leren. Vergeet in Istanbul niet de brug over te steken, dan ben je van Europa naar Azië gefietst! X
Agnes: Zit je nu nog in Servië? En zijn ze nog steeds aardig? Vast wel? De politieke discussie gaat even langs ons heen hier. Wij zijn hier in huize vdRiet-Braam er meer geïnteresseerd in of je je goed voelt, en dat we op een veilige terugkeer mogen rekenen. Verder is het hier druk met het afronden van het schooljaar.
Groetjes
:x Agnes en kids -
23 Juni 2012 - 11:00
Agnes:
Laatste emoticon moet eigenlijk zijn (k) of gewoon xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
