Ontmoeting met DRACULA........en de IJZEREN POORT.

Het zag er al onheilspellend uit, de weg er naar toe. De route van Beograd naar Stara Palanka eindigde op een 5 km lange dijk langs het Donaukanaal. Het begon steeds harder te waaien, donkere wolken kwamen er aan. De zon in de bovenste wolken vocht met het weerlicht van de bliksem. Het pad op de dijk was alleen gras met grind, ik kwam vanzelf vooruit, zo hard waaide het. En daar stonden ze ineens: 3 mensen (?) in het rood en zwart. Ze deden zich voor als personeel van het enige hotel in de wijde omtrek. Russen, zonder enige kennis van een andere taal. Kon nog net duidelijk maken dat ik er wilde overnachten.

Het ging steeds harder waaien, grote torren (?) vlogen om me heen. Ineens had een mij te pakken, hij beet in mijn arm, het bloed spoot eruit. Geen Rus te bekennen.....

Om 10 uur ging het licht uit en was het duidelijk dat we moesten gaan slapen. Liet voor de zekerheid het raam maar open, kon ik weg, als er zo'n rood zwarte engerd binnen zou komen....

Het was vlak bij de grens met Roemenie. Ik had de keuze, meteen door Roemenie of nog een dag of 2 door Servie en dan door Bulgarije. Koos toch maar voor de laatste route.


De volgende dag meteen op de pont over de Donau leuke ontmoeting met een groep docenten, zij waren een dagje met elkaar uit, het schooljaar was net afgesloten. Het waren docenten van een technische beroepsopleiding (voor 14 - 18 jarigen) uit Novi Sad. Met drie docenten sta ik op de foto, Neda, Sanja en Nada. Emails uitgewisseld, zo lezen veel mensen onderweg ook mee.

Had al in Beograd een ander geluid van Serven gehoord: Marija van de hostelboot in Beograd, had al gezegd dat "Wie wil werken, kan werk krijgen in Servie." Hetzelfde hoorde ik in Vinci van Nebojsa Kozomara, een 57 jarige docent Engels en eigenaar van een prive school in Beograd. "De mensen moeten tevreden zijn met de 3 of 400 euro die ze kunnen verdienen. Velen denken nog in de tijd van het communisme van Tito. Nu moeten de handen uit de mouwen". Hij stopte met zijn scooter bij mij, ik nam even pauze en zat te genieten van het uitzicht over de Donau. We hadden een leuk gesprek over het onderwijs in Servie.

Verder onderweg kwam ik langs het fort Golubac. Even daarvoor is de Donau nog 5 km breed, dan moet ineens al het water door een 140 m brede vernauwing. Het Nationale Djerdap Park met de IJzeren poort begint. Prachtig allemaal, mooie vergezichten, kost wel wat klimwerk, maar dan heb je ook wat. 4 Km lang klimmen met een hoogteverschil van 180 meter. Het is de moeite waard. Zie de foto's.

Vlak voor Golubac, Lepenski Vir bezocht. De opgravingen van mensen en huizen uit de Neolitische tijd aan de oever van de Donau. 8000 jaar voor onze jaartelling en nog goed in takt. Er zijn geraamtes opgegraven die er nog goed uit zien. De vindplaats is wel enig geweld aangedaan. Vanwege de hogere waterstand van de Donau is de vindplaats enige honderden meters westelijker en 50 meter hoger verplaatst. Dit was vanwege de aanleg van de Djerdap I, een dam in de Donau voor de opwekking van elektriciteit verderop. Het water is hierdoor rond 1970 32 meter hoger gekomen.

In het dorpje Golubinje, langs de Donau een slaapplaats gezocht. Was een stuk verderop dan mijn kaart aangaf. Het was niet meer verantwoord om door te rijden, het was al bijna half tien, hier is het eerder donker dan bij ons. Vriendelijke mensen boden mij een bed en ontbijt aan bij hen thuis. Ze hadden toch een kamer over. Het was de familie Petrovic, Zoran en Biljana, met hun 2 kinderen Zara en Nikola. Zoran had 15 jaar in Wenen gewerkt als kelner en sprak goed Duits. Hij is bezig in een grotere plaats vlakbij, Donji Milanovac een cafe restaurant te beginnen. Op dit moment wordt het verbouwd en ingericht, in juli is de opening.
Dank jullie wel, Zoran en Biljana!

Was van plan door te rijden tot Negotin, een stad vlak voor de grens met Bulgarije. Ging 10 km daarvoor even eten in caffe bar Laguna in Kusjap met mooi uitzicht op de Donau. Sasa Trujic, zoon van de eigenaar bood mij een appartement met ontbijt aan. Aangezien ik toch al boven de 100 km zat en best moe was van het fietsen, heb ik dat aanbod met beide handen aangegrepen. Sasa is technisch ingenieur en werkt bij Djerdap II, hier vlakbij. Ook een dam met elektriciteitscentrale.

Nog even een anecdote: op de boottocht op de Donau in Beograd afgelopen zondag, daar waar het heldere water van de Sava en het bruine water van de Donau bij elkaar komen, gingen alle mensen (200) ineens staan. Ze hielden elkaars handen vast. Een teken van verbondenheid. Een aardige dame zei mij dat ik dat ook in gedachten kon doen met mijn dierbaren, dat moeten jullie hebben gemerkt, het was rond 7 uur s'avonds....

Het is vandaag Vidovdan, nationale feestdag. Een strijd tussen de Turken en Serven in 1389 wordt herdacht. Deze strijd, die door de Serven is verloren, is door Milosovic aangegrepen om de oorlog te beginnen. Een wrange kant aan deze dag....

Voor alle mensen in SRBIJA, die ik heb ontmoet: HVALA en DOVIDENJA.

Heerlijk ontbeten hier, nu verder naar Bulgarije.