Ontmoeting met DRACULA........en de IJZEREN POORT.
Door: NicvanderRiet
Blijf op de hoogte en volg Nic
28 Juni 2012 | Servië, Belgrado
Het zag er al onheilspellend uit, de weg er naar toe. De route van Beograd naar Stara Palanka eindigde op een 5 km lange dijk langs het Donaukanaal. Het begon steeds harder te waaien, donkere wolken kwamen er aan. De zon in de bovenste wolken vocht met het weerlicht van de bliksem. Het pad op de dijk was alleen gras met grind, ik kwam vanzelf vooruit, zo hard waaide het. En daar stonden ze ineens: 3 mensen (?) in het rood en zwart. Ze deden zich voor als personeel van het enige hotel in de wijde omtrek. Russen, zonder enige kennis van een andere taal. Kon nog net duidelijk maken dat ik er wilde overnachten.
Het ging steeds harder waaien, grote torren (?) vlogen om me heen. Ineens had een mij te pakken, hij beet in mijn arm, het bloed spoot eruit. Geen Rus te bekennen.....
Om 10 uur ging het licht uit en was het duidelijk dat we moesten gaan slapen. Liet voor de zekerheid het raam maar open, kon ik weg, als er zo'n rood zwarte engerd binnen zou komen....
Het was vlak bij de grens met Roemenie. Ik had de keuze, meteen door Roemenie of nog een dag of 2 door Servie en dan door Bulgarije. Koos toch maar voor de laatste route.
De volgende dag meteen op de pont over de Donau leuke ontmoeting met een groep docenten, zij waren een dagje met elkaar uit, het schooljaar was net afgesloten. Het waren docenten van een technische beroepsopleiding (voor 14 - 18 jarigen) uit Novi Sad. Met drie docenten sta ik op de foto, Neda, Sanja en Nada. Emails uitgewisseld, zo lezen veel mensen onderweg ook mee.
Had al in Beograd een ander geluid van Serven gehoord: Marija van de hostelboot in Beograd, had al gezegd dat "Wie wil werken, kan werk krijgen in Servie." Hetzelfde hoorde ik in Vinci van Nebojsa Kozomara, een 57 jarige docent Engels en eigenaar van een prive school in Beograd. "De mensen moeten tevreden zijn met de 3 of 400 euro die ze kunnen verdienen. Velen denken nog in de tijd van het communisme van Tito. Nu moeten de handen uit de mouwen". Hij stopte met zijn scooter bij mij, ik nam even pauze en zat te genieten van het uitzicht over de Donau. We hadden een leuk gesprek over het onderwijs in Servie.
Verder onderweg kwam ik langs het fort Golubac. Even daarvoor is de Donau nog 5 km breed, dan moet ineens al het water door een 140 m brede vernauwing. Het Nationale Djerdap Park met de IJzeren poort begint. Prachtig allemaal, mooie vergezichten, kost wel wat klimwerk, maar dan heb je ook wat. 4 Km lang klimmen met een hoogteverschil van 180 meter. Het is de moeite waard. Zie de foto's.
Vlak voor Golubac, Lepenski Vir bezocht. De opgravingen van mensen en huizen uit de Neolitische tijd aan de oever van de Donau. 8000 jaar voor onze jaartelling en nog goed in takt. Er zijn geraamtes opgegraven die er nog goed uit zien. De vindplaats is wel enig geweld aangedaan. Vanwege de hogere waterstand van de Donau is de vindplaats enige honderden meters westelijker en 50 meter hoger verplaatst. Dit was vanwege de aanleg van de Djerdap I, een dam in de Donau voor de opwekking van elektriciteit verderop. Het water is hierdoor rond 1970 32 meter hoger gekomen.
In het dorpje Golubinje, langs de Donau een slaapplaats gezocht. Was een stuk verderop dan mijn kaart aangaf. Het was niet meer verantwoord om door te rijden, het was al bijna half tien, hier is het eerder donker dan bij ons. Vriendelijke mensen boden mij een bed en ontbijt aan bij hen thuis. Ze hadden toch een kamer over. Het was de familie Petrovic, Zoran en Biljana, met hun 2 kinderen Zara en Nikola. Zoran had 15 jaar in Wenen gewerkt als kelner en sprak goed Duits. Hij is bezig in een grotere plaats vlakbij, Donji Milanovac een cafe restaurant te beginnen. Op dit moment wordt het verbouwd en ingericht, in juli is de opening.
Dank jullie wel, Zoran en Biljana!
Was van plan door te rijden tot Negotin, een stad vlak voor de grens met Bulgarije. Ging 10 km daarvoor even eten in caffe bar Laguna in Kusjap met mooi uitzicht op de Donau. Sasa Trujic, zoon van de eigenaar bood mij een appartement met ontbijt aan. Aangezien ik toch al boven de 100 km zat en best moe was van het fietsen, heb ik dat aanbod met beide handen aangegrepen. Sasa is technisch ingenieur en werkt bij Djerdap II, hier vlakbij. Ook een dam met elektriciteitscentrale.
Nog even een anecdote: op de boottocht op de Donau in Beograd afgelopen zondag, daar waar het heldere water van de Sava en het bruine water van de Donau bij elkaar komen, gingen alle mensen (200) ineens staan. Ze hielden elkaars handen vast. Een teken van verbondenheid. Een aardige dame zei mij dat ik dat ook in gedachten kon doen met mijn dierbaren, dat moeten jullie hebben gemerkt, het was rond 7 uur s'avonds....
Het is vandaag Vidovdan, nationale feestdag. Een strijd tussen de Turken en Serven in 1389 wordt herdacht. Deze strijd, die door de Serven is verloren, is door Milosovic aangegrepen om de oorlog te beginnen. Een wrange kant aan deze dag....
Voor alle mensen in SRBIJA, die ik heb ontmoet: HVALA en DOVIDENJA.
Heerlijk ontbeten hier, nu verder naar Bulgarije.
Het ging steeds harder waaien, grote torren (?) vlogen om me heen. Ineens had een mij te pakken, hij beet in mijn arm, het bloed spoot eruit. Geen Rus te bekennen.....
Om 10 uur ging het licht uit en was het duidelijk dat we moesten gaan slapen. Liet voor de zekerheid het raam maar open, kon ik weg, als er zo'n rood zwarte engerd binnen zou komen....
Het was vlak bij de grens met Roemenie. Ik had de keuze, meteen door Roemenie of nog een dag of 2 door Servie en dan door Bulgarije. Koos toch maar voor de laatste route.
De volgende dag meteen op de pont over de Donau leuke ontmoeting met een groep docenten, zij waren een dagje met elkaar uit, het schooljaar was net afgesloten. Het waren docenten van een technische beroepsopleiding (voor 14 - 18 jarigen) uit Novi Sad. Met drie docenten sta ik op de foto, Neda, Sanja en Nada. Emails uitgewisseld, zo lezen veel mensen onderweg ook mee.
Had al in Beograd een ander geluid van Serven gehoord: Marija van de hostelboot in Beograd, had al gezegd dat "Wie wil werken, kan werk krijgen in Servie." Hetzelfde hoorde ik in Vinci van Nebojsa Kozomara, een 57 jarige docent Engels en eigenaar van een prive school in Beograd. "De mensen moeten tevreden zijn met de 3 of 400 euro die ze kunnen verdienen. Velen denken nog in de tijd van het communisme van Tito. Nu moeten de handen uit de mouwen". Hij stopte met zijn scooter bij mij, ik nam even pauze en zat te genieten van het uitzicht over de Donau. We hadden een leuk gesprek over het onderwijs in Servie.
Verder onderweg kwam ik langs het fort Golubac. Even daarvoor is de Donau nog 5 km breed, dan moet ineens al het water door een 140 m brede vernauwing. Het Nationale Djerdap Park met de IJzeren poort begint. Prachtig allemaal, mooie vergezichten, kost wel wat klimwerk, maar dan heb je ook wat. 4 Km lang klimmen met een hoogteverschil van 180 meter. Het is de moeite waard. Zie de foto's.
Vlak voor Golubac, Lepenski Vir bezocht. De opgravingen van mensen en huizen uit de Neolitische tijd aan de oever van de Donau. 8000 jaar voor onze jaartelling en nog goed in takt. Er zijn geraamtes opgegraven die er nog goed uit zien. De vindplaats is wel enig geweld aangedaan. Vanwege de hogere waterstand van de Donau is de vindplaats enige honderden meters westelijker en 50 meter hoger verplaatst. Dit was vanwege de aanleg van de Djerdap I, een dam in de Donau voor de opwekking van elektriciteit verderop. Het water is hierdoor rond 1970 32 meter hoger gekomen.
In het dorpje Golubinje, langs de Donau een slaapplaats gezocht. Was een stuk verderop dan mijn kaart aangaf. Het was niet meer verantwoord om door te rijden, het was al bijna half tien, hier is het eerder donker dan bij ons. Vriendelijke mensen boden mij een bed en ontbijt aan bij hen thuis. Ze hadden toch een kamer over. Het was de familie Petrovic, Zoran en Biljana, met hun 2 kinderen Zara en Nikola. Zoran had 15 jaar in Wenen gewerkt als kelner en sprak goed Duits. Hij is bezig in een grotere plaats vlakbij, Donji Milanovac een cafe restaurant te beginnen. Op dit moment wordt het verbouwd en ingericht, in juli is de opening.
Dank jullie wel, Zoran en Biljana!
Was van plan door te rijden tot Negotin, een stad vlak voor de grens met Bulgarije. Ging 10 km daarvoor even eten in caffe bar Laguna in Kusjap met mooi uitzicht op de Donau. Sasa Trujic, zoon van de eigenaar bood mij een appartement met ontbijt aan. Aangezien ik toch al boven de 100 km zat en best moe was van het fietsen, heb ik dat aanbod met beide handen aangegrepen. Sasa is technisch ingenieur en werkt bij Djerdap II, hier vlakbij. Ook een dam met elektriciteitscentrale.
Nog even een anecdote: op de boottocht op de Donau in Beograd afgelopen zondag, daar waar het heldere water van de Sava en het bruine water van de Donau bij elkaar komen, gingen alle mensen (200) ineens staan. Ze hielden elkaars handen vast. Een teken van verbondenheid. Een aardige dame zei mij dat ik dat ook in gedachten kon doen met mijn dierbaren, dat moeten jullie hebben gemerkt, het was rond 7 uur s'avonds....
Het is vandaag Vidovdan, nationale feestdag. Een strijd tussen de Turken en Serven in 1389 wordt herdacht. Deze strijd, die door de Serven is verloren, is door Milosovic aangegrepen om de oorlog te beginnen. Een wrange kant aan deze dag....
Voor alle mensen in SRBIJA, die ik heb ontmoet: HVALA en DOVIDENJA.
Heerlijk ontbeten hier, nu verder naar Bulgarije.
-
28 Juni 2012 - 09:04
Riche En Vijay:
wanneer kom je terug nick
volgende keer ga ik zeker met je mee
als het maar met de auto mag
want heb je ooit een surinamer zien fietsen haha
groeten riche
-
28 Juni 2012 - 10:44
Thecla:
Hai Nic, ik geniet enorm van je verhalen. Fantastisch. Met de kaart erbij reis ik met je mee. Ik was van de week twee dagen langs de Maas aan het fietsen, ha ha...... op mijn bescheiden manier! Ook enorme wolkenluchten en vergezichten, maar ja, tegen deze mooie plaatjes van jou weegt natuurlijk niets op!!!!! maar het gaat om het genieten. Fiets maar lekker door! enne ....... wat je eerder schreef om in Constanza de boot te nemen: nou, het is ook een enorme ervaring om Istanbul per boot binnen te komen hoor! Zeer zeker de moeite waard. Als je dat ervaart heb je er beslist geen spijt van dat je het niet per fiets doet! Succes en geniet! -
28 Juni 2012 - 19:17
Owen:
Hoeveel km heb je uiteindelijk in totaal afgelegd?
En volg je het EK nog? -
28 Juni 2012 - 22:07
Jeannette:
wauw, dat begint als een goede thriller....brrr. -
29 Juni 2012 - 08:01
Hub:
Hej Nic, wat leuk van je te horen, nou ja, te zien en te lezen, bedoel ik eigenlijk. Maar je bent al bijna weer 'thuis' begrijp ik uit je laatste verslag (het eerste dat ik mocht ontvangen). Fantastisch dat je dit nu aan het doen bent, en je schrijft er ook leuk over. Lang geleden dat we samen reisden, de tijd dat we nog makkelijk een lift kregen. Eind jaren zestig moet dat geweest zijn: eerst Bled (je kwam er bijna langs, maar hebt onze inmiddels stokoude vriendinnetjes niet eens opgezocht!) en later Bari. Maar nu ben je al een heel stuk verder gekomen. Take care, en graag tot in Grunn, Hub. -
29 Juni 2012 - 09:33
Jane Simons:
De ontmoeting met Dracula: wat een naar gevoel moet dat zijn geweest Brrrrrr -
29 Juni 2012 - 20:17
Fred:
Hallo Nic,
Steeds verder weg, steeds exotischer oorden, te gek!! Wat een prachtige tocht maak je!! Geniet er maar van, haast je niet te veel richting Istanboel.
Hartelijke groeten,
Fred
-
30 Juni 2012 - 10:15
Nancy:
Hoi Nic!!! Net gehoord dat je een bijzondere reis aan het maken bent op je fiets. WOW!!! Ik ga alle verhalen die tot nu toe op de site zijn doorlezen. KEEP IN TOUCH! gr, Nancy -
30 Juni 2012 - 10:50
Agnes:
Nou je maakt wat mee! Bijzonder om nu de echte mensen uit die landen die we alleen van het nieuws kennen eens mee te maken, lijken me zo te horen niet heel anders dan Nederlanders. (Behalve dan die rood/zwarte creeps).
Maar de kids en ik ook wel dachten daarom om de gezamelijke zomervakantie maar lekker in een luxe hotel te gaan zitten, all inclusive, vooral geen grote torren, af en toe naar een mooi vergezicht turen en verder niet al te veel doen.
Later als ik tijd heb, duurt wel even, want ik moet nog werken tot ik 67 ben, dan gaan we ook maar een fietstochtje maken, dan hebben we ondertussen misschien hetzelfde tempo.
groetjes van Agnes en kids. -
30 Juni 2012 - 15:19
Eric:
Leuk allemaal Nic,
Was zeer benieuwd naar je ontmoette Dracula versie, dacht even aan een Servische variant van de beroemde Roemeense uitzuiger.
Gelukkig geen relaas vol zombie-gedachten gelezen; je bent um gelukkig misgelopen, concludeer ik maar. Of was je te taai (getraind) en waren er malse hapjes in overvloed?
Je foto's zijn liefdevol.
Goed vervolg van je reis tegewenst! -
01 Juli 2012 - 13:05
Judith:
Hoi pap, het einde van je reis nadert langzaam maar zeker.... ben je er al weer aan toe of kan je nog weken verder fietsen?? Volgens mij dat laatste ..;-) Geniet van de laatste dagen en tot de 16e!! Veel liefs van ons 4 -
03 Juli 2012 - 09:48
Maria:
wat een spannende ervaringen allemaal! dracula torren zijn niet zo mijn pakke an, maar al die aardige mensen, die je ontmoet wel. Overigens is die feestdag, de herdenking van de Servische nederlaag tegen de Turken in 1389, de aanleiding geweest voor Milosevic om de vijandelijkheden tegen de Bosniërs te beginnen (een groot Servië). Gelukkig ligt die enge Dracula nu onder de groene zoden.
Je ziet er gezond uit op je foto's, zeker op die waar jij smakelijk zit te eten naast die een graatmagere man!
Geniet nog volop van de laatste weken! -
04 Juli 2012 - 09:02
Theo Van Der Kaaij:
Je maakt een prachtige reis, Nic, heel mooi dat de droom nu uitkomt. Als je nog een stukje door Roemenie kunt, doe dat: je gaat terug naar de middeleeuwen. Destijds fietste ik via Boekarest en Burgas naar Izmir. Op de fiets is Istanbul een ramp. Sterkte in de hitte, groet! -
06 Juli 2012 - 17:29
Bakary:
hi Nic your pictures realy look intrestin an soo wounderful to me.i wis u al the best for ever in lif.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
