Op weg als pelgrim naar Santiago de Compostela
Door: Nic
Blijf op de hoogte en volg Nic
03 September 2016 | Frankrijk, Chartres
Van Amsterdam naar Chartres.
Vandaag een vrije dag genomen in Chartres met zijn prachtige kathedraal. Mag ook wel na 7 dagen en 744 km fietsen. Met 30 gr en soms venijnige klimmetjes tot 9% en 45 kg aan fiets en bagage meesjorren valt het me niet mee. En dan moet Spanje nog beginnen...... Maar een beetje pelgrim moet lijden......dat deden we vooral de tweede dag. Bas reed nog mee, we gingen van Monster naar Oostburg op Zeeuws Vlaanderen. De hele dag tegenwind, windkracht 4 WZW door Zeeland. 's Morgens om 8.30 uur vertrokken bij Gé en Maddy vandaan, 's avonds om 23.00 na 130 km waren we er. 2 x oversteek per boot, Maasvlakte en Vlissingen - Breskens. De laatste misten we, waardoor we een uur moesten wachten. Van daaruit naar broer William, zijn bedrijf in Nevele, bij Gent en onder begeleiding van Carlos reden we via Kortrijk naar Doornik of Tournai, zoals de Walen zeggen.
Maar al met al een mooie ervaring. Op zaterdag 27 aug zijn we vertrokken vanuit Amsterdam, om via Haarlem deze fiets-pelgrimstocht naar Santiago de Compostela te ondernemen. Bas is vanuit St. Quentin, na 453 km per fiets naar huis gegaan en ik ben alleen verder gefietst.
Onderweg andere fietsers ontmoet en samen verder gefietst. Met Bas hebben we in de jeugdherberg in Tournai kennis gemaakt met Johan (66) en Aimé (80 !). Zij fietsen via Lourdes naar Santiago. Onderweg verschillende keren hen ontmoet. Aimé vertelde dat ie vroeger onder een stier was gekomen. Hij was boer in Adegem, tussen Brugge en Gent. Een half jaar in het ziekenhuis gelegen. Even zo vrolijk klimt ie als de beste. Zij komen vanavond aan in Chartres. En ja hoor, tijdens het schrijven van dit verhaal komen ze net binnen in de jeugdherberg. Slapen ook nog op dezelfde kamer. Was zo heerlijk rustig afgelopen nacht.
Verderop op mijn eerste dag alleen kwam ik een ander Belgisch stel tegen, moeder Han (55) en zoon Wouter (23). Op weg via Lourdes naar Barcelona. Daar vandaan gaat Wouter naar Zuid Amerika om van het uiterste zuiden naar Canada te fietsen.
Gisteren van Thémericourt hier naar Chartres gereden, zo'n 100 km. Met vooral op de eerste helft veel klimmen tot 9%. In Thémericourt was de lokale chambres dhôtes opgeheven. Dus daar sta je dan. Ik vraag op straat aan iedereen, waar ik zou kunnen overnachten. Zo gemakkelijk als dat in Roemenië gaat zo moeilijk ging dat hier. Uiteindelijk was er Edith, vrouw van een boer die zei dat ik wel een tent mocht opzetten in hun tuin. Christian, de boer, heeft 500 ha grond met voornamelijk tarwe, suikerbieten en koolzaad. Edith en Christian waren hartelijk, mocht s avonds en de volgende ochtend mee-eten. Veel kamers vrij in de grote boerderij, maar moest maar mijn tent opzetten in de tuin. En douchen in huisje van de knecht, medewerker van het bedrijf...... Franse revolutie wellicht voorbij gegaan aan deze mensen? Toch aardig dat ik mijn tent mocht opzettten en zij eten aanboden.
Misschien delen mensen, die arm zijn hun kleine beetje bezit gemakkelijker dan degenen die overvloed hebben. Zoveel heeft mij wel geleerd van fietsen in Roemenië, Gambia en Indonesië.
Moet zeggen dat deze tocht me zwaarder overkomt, nu al, dan de fietstocht naar Istanbul in 2012. Daar vlakker over het algemeen en nu speelt mijn spierreuma mij nog parten, vermoed ik. Weliswaar bijna voorbij, maar slik er nog elke dag medicijnen voor. Ga er waarschijnlijk langer overdoen dan ik dacht. Moet wel voor 9 okt a.s. thuis zijn om het ontbijt te organiseren voor mijn fietsclub FC Trappist.
Deze Camino heeft een lange historie. De eerste pelgrims verschenen in de Jacobsstad in 830. Meestal te voet. Sommige rijken te paard. Allen op weg naar San Laco, het graf van de apostel St. Jacob. Volgens overlevering werd St. Jacob, na zijn geloofsverkondiging in Spanje, rond het jaar 44 onthoofd in Jeruzalem. Hij is begraven in Amoa, het huidige Santiago. Het graf werd vergeten tot in het jaar 813 in een droom van Pelayo er sterren verschenen en de plaats aanwezen. Vandaar de naam Compostela, Campus Stellae (veld van sterren).
Dus al heel lang gaan er mensen naar toe om allerlei redenen, boetedoening vanwege een misdaad, nadenken over hun leven, enz. Voor mij is het gewoon genieten van alles wat ik onderweg tegenkom. Daarbij zijn het vooral de mensen die ik ontmoet. Tot nu toe vooral mede fietsers, in tegenstelling tot in Oost- Europa vooral lokale mensen. Maar de natuur en het relaxed fietsen doet me ook veel goed. En dan de wetenschap dat velen mij zijn voorgegaan, te voet of per fiets.
Wat me nog wel van t hart moet: in de kathedraal hing een afbeelding van iets van Jesus en daaronder een foto van geredde vluchtelingen in de Middellandse Zee. Met de tekst: " Ik was een vreemdeling en u verwelkomde mij". Kijk, dan heeft Christendom zin. Al die pracht en praal en vooral in vroeger tijden ook macht, leidt nergens toe als er niet om mensen gegeven wordt.....
Vanavond ga ik een concert meemaken in de kathedraal de Notre Dame. Het is een orgelconcert bij de stomme film "La Passion de Jeanne d'Arc" uit 1928 van Carl Th. Dreyer.
Morgen weer verder naar Vendôme, 100 km.
Vandaag een vrije dag genomen in Chartres met zijn prachtige kathedraal. Mag ook wel na 7 dagen en 744 km fietsen. Met 30 gr en soms venijnige klimmetjes tot 9% en 45 kg aan fiets en bagage meesjorren valt het me niet mee. En dan moet Spanje nog beginnen...... Maar een beetje pelgrim moet lijden......dat deden we vooral de tweede dag. Bas reed nog mee, we gingen van Monster naar Oostburg op Zeeuws Vlaanderen. De hele dag tegenwind, windkracht 4 WZW door Zeeland. 's Morgens om 8.30 uur vertrokken bij Gé en Maddy vandaan, 's avonds om 23.00 na 130 km waren we er. 2 x oversteek per boot, Maasvlakte en Vlissingen - Breskens. De laatste misten we, waardoor we een uur moesten wachten. Van daaruit naar broer William, zijn bedrijf in Nevele, bij Gent en onder begeleiding van Carlos reden we via Kortrijk naar Doornik of Tournai, zoals de Walen zeggen.
Maar al met al een mooie ervaring. Op zaterdag 27 aug zijn we vertrokken vanuit Amsterdam, om via Haarlem deze fiets-pelgrimstocht naar Santiago de Compostela te ondernemen. Bas is vanuit St. Quentin, na 453 km per fiets naar huis gegaan en ik ben alleen verder gefietst.
Onderweg andere fietsers ontmoet en samen verder gefietst. Met Bas hebben we in de jeugdherberg in Tournai kennis gemaakt met Johan (66) en Aimé (80 !). Zij fietsen via Lourdes naar Santiago. Onderweg verschillende keren hen ontmoet. Aimé vertelde dat ie vroeger onder een stier was gekomen. Hij was boer in Adegem, tussen Brugge en Gent. Een half jaar in het ziekenhuis gelegen. Even zo vrolijk klimt ie als de beste. Zij komen vanavond aan in Chartres. En ja hoor, tijdens het schrijven van dit verhaal komen ze net binnen in de jeugdherberg. Slapen ook nog op dezelfde kamer. Was zo heerlijk rustig afgelopen nacht.
Verderop op mijn eerste dag alleen kwam ik een ander Belgisch stel tegen, moeder Han (55) en zoon Wouter (23). Op weg via Lourdes naar Barcelona. Daar vandaan gaat Wouter naar Zuid Amerika om van het uiterste zuiden naar Canada te fietsen.
Gisteren van Thémericourt hier naar Chartres gereden, zo'n 100 km. Met vooral op de eerste helft veel klimmen tot 9%. In Thémericourt was de lokale chambres dhôtes opgeheven. Dus daar sta je dan. Ik vraag op straat aan iedereen, waar ik zou kunnen overnachten. Zo gemakkelijk als dat in Roemenië gaat zo moeilijk ging dat hier. Uiteindelijk was er Edith, vrouw van een boer die zei dat ik wel een tent mocht opzetten in hun tuin. Christian, de boer, heeft 500 ha grond met voornamelijk tarwe, suikerbieten en koolzaad. Edith en Christian waren hartelijk, mocht s avonds en de volgende ochtend mee-eten. Veel kamers vrij in de grote boerderij, maar moest maar mijn tent opzetten in de tuin. En douchen in huisje van de knecht, medewerker van het bedrijf...... Franse revolutie wellicht voorbij gegaan aan deze mensen? Toch aardig dat ik mijn tent mocht opzettten en zij eten aanboden.
Misschien delen mensen, die arm zijn hun kleine beetje bezit gemakkelijker dan degenen die overvloed hebben. Zoveel heeft mij wel geleerd van fietsen in Roemenië, Gambia en Indonesië.
Moet zeggen dat deze tocht me zwaarder overkomt, nu al, dan de fietstocht naar Istanbul in 2012. Daar vlakker over het algemeen en nu speelt mijn spierreuma mij nog parten, vermoed ik. Weliswaar bijna voorbij, maar slik er nog elke dag medicijnen voor. Ga er waarschijnlijk langer overdoen dan ik dacht. Moet wel voor 9 okt a.s. thuis zijn om het ontbijt te organiseren voor mijn fietsclub FC Trappist.
Deze Camino heeft een lange historie. De eerste pelgrims verschenen in de Jacobsstad in 830. Meestal te voet. Sommige rijken te paard. Allen op weg naar San Laco, het graf van de apostel St. Jacob. Volgens overlevering werd St. Jacob, na zijn geloofsverkondiging in Spanje, rond het jaar 44 onthoofd in Jeruzalem. Hij is begraven in Amoa, het huidige Santiago. Het graf werd vergeten tot in het jaar 813 in een droom van Pelayo er sterren verschenen en de plaats aanwezen. Vandaar de naam Compostela, Campus Stellae (veld van sterren).
Dus al heel lang gaan er mensen naar toe om allerlei redenen, boetedoening vanwege een misdaad, nadenken over hun leven, enz. Voor mij is het gewoon genieten van alles wat ik onderweg tegenkom. Daarbij zijn het vooral de mensen die ik ontmoet. Tot nu toe vooral mede fietsers, in tegenstelling tot in Oost- Europa vooral lokale mensen. Maar de natuur en het relaxed fietsen doet me ook veel goed. En dan de wetenschap dat velen mij zijn voorgegaan, te voet of per fiets.
Wat me nog wel van t hart moet: in de kathedraal hing een afbeelding van iets van Jesus en daaronder een foto van geredde vluchtelingen in de Middellandse Zee. Met de tekst: " Ik was een vreemdeling en u verwelkomde mij". Kijk, dan heeft Christendom zin. Al die pracht en praal en vooral in vroeger tijden ook macht, leidt nergens toe als er niet om mensen gegeven wordt.....
Vanavond ga ik een concert meemaken in de kathedraal de Notre Dame. Het is een orgelconcert bij de stomme film "La Passion de Jeanne d'Arc" uit 1928 van Carl Th. Dreyer.
Morgen weer verder naar Vendôme, 100 km.
-
04 September 2016 - 00:13
Theo Van Der Kaaij:
Mooi werk in Gambia. Nic, en na spierreuma weer snel op de pedalen. Petje af. Maar waarom zo gehaast met meer dan 100 km per dag? Of is het een wedstrijd? Want in Euskadi/Cantabria/Asturias wacht je nog veel venijniger klimwerk dan in Noord-Frankrijk. Ik wens je in elk geval een mooie tocht en leuke ontmoetingen. Graag je verslag, maar wat mij betreft blijft het tot half oktober stil, want ik ben vanaf morgen onderweg naar Andalucia (met de fiets.... in de auto). Daar wandelen met Dorris die per vliegtuig komt. Geen e.mail, wel mobiel (0652007436). Het ga je goed en tot ziens in het najaar.
Theo van der Kaaij -
04 September 2016 - 14:03
Dick:
leuke maar ook zware trio nic, ben je ook erg gelovig of 'alleen' maar een sportieve doorbijter :)
sterke dick -
04 September 2016 - 15:03
Thomas Kos:
Leuke reis Nic. Ik probeer je te volgen de komende tijd!
Maar maak het niet te gek he.
Af en toe wat minder kilometers is geen schande.
Veel plezier. gr. Thomas -
06 September 2016 - 17:12
Jos:
Tekst onder foto's zou alles wat duidelijker maken.
Groet
Jos
6-9-2016 -
07 September 2016 - 12:22
Martijn:
hoi Nic ,
Mooie reis , wel een zware fietstocht , neem ook je rust op z'n tijd .
veel plezier en hou je goed ,
groetjes van Martijn
-
13 September 2016 - 08:55
Marlo:
Hallo Nic,
Dat je wat moeilijker een slaapplaats kunt vinden zou de reden ook kunnen zijn dat de mensen op dit traject veel vaker te maken krijgen met pelgrims/reizigers, dan in Roemenië en Afrika en er daarom wat minder zin in hebben?
Leuke afleiding je verslagen.
Groet.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
