Gastvrij Gambia

Overal worden we (Bakary en ik) gastvrij onthaald. Het tekent de sfeer en de opgewektheid van de mensen in The Gambia. Ondanks het feit dat veel mensen elke dag bezig zijn om te overleven, de afgelopen 10 jaar is het er zeker niet beter op geworden, is iedereen erg aardig.

De afgelopen dagen veel leuke bezoeken afgelegd. Vooral alles rondom het leven van Bakary hier. Dat is tenslotte de belangrijkste reden waarom ik nu hier ben. Gedurende 3 jaar sponsor ik Bakary om zijn IT studie te volgen. Daarbij altijd het principe gehanteerd dat hij de helft van zijn studiekosten zelf betaald. Dit jaar rond hij zijn studie af, in mei a.s. doet hij zijn laatste internationale CISCO examen. Hij is dan hoog gekwalificeerde problem solving networker voor met name grote bedrijven en organisaties.

Juist deze week kreeg hij het aanbod om bij zijn school tevens bedrijf Lasting Solutions in dienst te komen per ingang van 23 januari a.s. Missie geslaagd zou ik zeggen, goede opleiding en een goede baan. Nu kunnen we dan een meer gelijkwaardige relatie aangaan, want van ontvangen alleen wordt een mens ook niet beter.

Bakary en ik praten nu over een gezamenlijk taxi bedrijf te starten, waarbij we beide even veel investeren en er ook beide financieel voordeel mee behalen.

Maar eerst zijn einddiploma behalen en starten met zijn baan. Hij gaat bij grote bedrijven, hotels, banken e.d. IT problemen oplossen.

Dat hij denkt aan een taxibedrijf heeft er alles mee te maken dat zijn loon nog zeer bescheiden zal zijn. Misschien in de toekomst meer. Veel mensen hebben hier meerdere banen, omdat de lonen erg laag liggen. Bakary heeft ook een internetcafe sinds mei 2013. Het loopt goed, maar de inkomsten zijn niet hoog. Daarentegen is de belasting, dit geldt voor alle bedrijven, wel erg hoog. Er wordt alleen gekeken naar het aantal computers die hij heeft staan en niet naar zijn daadwerkelijke netto inkomsten.

Deze week hebben we dat ook gehoord van Barbara Somers, een Nederlandse getrouwd met een Gambian. Zij hebben guesthouses en een trainingscentrum in Tanji, een klein plaatsje in het zuiden. Mooie accomodatie, 18 huisjes in de prachtige natuur. Zonnepanelen, moestuin, eigen watervoorziening. Tevens leidt zij jonge mensen op in het toerisme vak. De belasing echter slaat hen aan uitsluitend op grond van de 18 huisjes, of ze nu wel of niet vol zitten of wat de kosten ook zijn. Daardoor is het moeilijk voort te bestaan. Dus iedereen die dit leest, ga er naar toe met je hele team, elke training kan georganiseerd worden.

Zoveel is mij wel duidelijk geworden in deze week: heel veel mensen zijn bezig om te overleven, dichtbij of onder de armoedegrens en niemand kan iets zeggen wat er bijv met de belastingopbrengsten wordt gedaan. Volkomen intransparrant, geen democratie en zelfs is er een vorm van geheime politie. Je kunt niet zomaar met iedereen en overal gaan praten over de grote verschillen in de samenleving of over het gebrek aan invloed. Je zou zeggen, of is dat onze westerse blik dat een samenleving op zijn minst op 3 gebieden zijn zaakjes voor elkaar moet hebben: onderwijs, gezondheidszorg en infrastructuur. Voor velen is het onderwijs erg duur, ik sprak een schoonmaakster in het hotel, van haar 2 kinderen gaat er maar 1 naar school, de kosten per kind per jaar zijn 9000 dalasy (180 euro). Ze kan gewoon niet voor beide betalen. Haar dochter van 11 gaat wel, haar zoon van 13 niet. Dus een ieder kan bedenken wat er met haar zoon gebeurt. Tenzij ze iemand in het hotel zo gek krijgt om de schoolkosten voor haar zoon te betalen.

Veel mensen in het hotel waar ik verblijf sponsoren iemand, meestal voor studie. Het lijkt er wel op dat deze samenleving alleen (op dit primaire niveau) kan bestaan door deze sponsoring en door giften door landen of UN gedaan. Of is het eigenlijk andersom: dankzij de vele giften (dat geldt ws voor heel Afrika) hoeven de regeringen en machthebbers minder te doen? Het volk komt niet in opstand en zij behouden hun positie, waar een goed inkomen, al of niet verkregen door corruptie bij hoort.

Tot zover deze bespiegeling.
Het was een heerlijke ontvangst bij de familie van Bakary thuis. Het was even fietsen, 60 km heen en terug, maar allerhartelijkst om daar aan te komen. Zijn moeder Sutay, zijn zus Madam, zijn broer Muhammed en een heleboel kinderen uit de buurt verwelkomden ons. Heerlijk gegeten en daarna rondgeleid door zijn moeder langs de percelen rond de compound. De cassava, aubergines, tomaten, pepers en bananen worden op de markt in Serrekunda verkocht. Dit is de enige bron van inkomsten, zo leven veel mensen in Gambia.

Verder zijn IT school tevens bedrijf Lasting Solutions bezocht, de directeuren en medestudenten gesproken. Maakten op mij een zeer gedegen en gemotiveerde indruk. Resultaten van Bakary zijn zeer goed, een van de beste studenten. Dat blijkt ook wel uit het aanbod wat hij deze week kreeg.

Zijn cybercafé, wat hij overgenomen had van de vorige eigenaar bezocht. Zijn neef werkt er de hele week, zodat hij zijn studie kan afmaken. Per half uur vraagt hij aan klanten 5 dalasy (10 eurocent), daarmee is hij concurerend met anderen. Maar tevens zijn de inkomsten niet hoog. Ook veel werk aan het onderhoud van de pc's. Binnenkort komen er 15 pc's bij, geschonken door het ROC van Amsterdam.

En dan nog het uitbundige bruiloftsfeest waar we zomaar mochten komen, een vriendin van Madam trouwde. Bekijk de foto's maar dan weet je hoe het er aan toeging. Heel veel mooie en mooi geklede meisjes en vrouwen dansten er op eigen gemaakte muziek, vooral op veel trommels werd er op los geslagen. Ik was een van de weinige mannen die meedanste, verbaasd als iedereen was dat een witte ook kon dansen.

Een mooie natuurtocht per boot door het mangrovebos hebben Bakary en ik gedaan op vrijdag. Het was vanuit de Lamin lodge. Veel mooie vogels gezien, de grootste boom, 400 jaar oud, de kostgrondjes van dorpelingen, het is daar moerassig daarom erg vruchbaar en palmwijn gedronken, gehaald uit palmbomen.

Tussendoor ook Bakary's huis bezocht. Het is eigenlijk een kamer, 4 x 4 meter, waar hij met zijn broer en een vriend woont. Voor een mannenkamer zag het er erg netjes uit. Ik ben er 2x geweest, elke keer kregen we een maaltijd aangeboden. Zo weing als de mensen hier hebben, ze delen het ook nog.

Tot zover voorlopig. A.s. maandag gaan we naar Mansa Konko, zo'n 180 km naar het oosten. Daar is een GTTI (MBO) technische school waar het ROC van Amsterdam een paar jaar geleden een schoolgebouw heeft neergezet. Studenten en docenten uit Amsterdam en een Nederlands bouwbedrijf hebben hieraan gewerkt samen met locale mensen. Ga even kijken hoe de stand van zaken nu is.

Deze week heb ik met de GTTI in Banjul, waar deze school formeel onder valt, kennis gemaakt.
Het is GTTI Annex, nivo 1 en 2 zijn hier ondergebracht. De opleidingen en studenten van metaalbewerking, autotechniek en electrotechniek konden we even bekijken en spreken. Mw Mende, de directeur van deze vestiging leidde ons zelf rond. De docent van de afd metaalbewerking is een jonge vrouw, die zelf nog in opleiding is. De meeste studenten gaan hierna verder met nivo 3 en 4 in het hoofdgebouw in Kanifing.