Indianen
Blijf op de hoogte en volg Nic
02 Februari 2013 | Suriname, Paramaribo
Inmiddels alweer bijna een week thuis wil ik toch graag deze mooie reis naar Suriname afmaken. In de laatste week ben ik 5 dagen naar Palumeu gegaan met de organisatie Mets in Paramaribo. Het was heerlijk, rustig en ontspannen allemaal, eigenlijk een voortdurende vorm van meditatie. Zeker als je uit het mooie Paramaribo komt met veel prachtige historische gebouwen, maar waar ook erg veel auto's rijden, herrie makend met hun disco-installaties.
Iets meer dan een uur vliegen in een klein vliegtuig vanaf Zorg en Hoop kom je aan in het oerwoud rond het indianen dorp Palumeu. Niet ver van de Braziliaanse grens. In het dorp wonen 350 indianen in 25 - 30 groot-families. Zij behoren allen tot de Trio-, Wayana- of Akurio-indianen, of een mix daarvan. Iedere familie heeft zijn eigen kostgrond van ongeveer 1 ha groot aan de overkant van de Tapahony rivier. Een kostgrond, waar zij hun cassave, bananen, paprika's e.d. verbouwen verkrijgen ze eenvoudig door een stuk oerwoud om te hakken en te verbranden. Elke 2 jaar moeten dit ze echter weer opnieuw doen, omdat dan de grond uitgeput is. Kan dat niet wat duurzamer? Vervolgens groeien er de bomen en struiken weer op en herstelt de jungle zich vanzelf. De visvangst is een andere manier om aan voedsel te komen. Met name wordt er de anjumara gevangen, een heerlijke zoetwatervis, die wij ook zelf gevangen en gegeten hebben.
Verder wordt er met pijl en boog gejaagd op dieren in het oerwoud, o.a. vogels, (brul)apen, herten, bosvarkens, slangen en jaguars.
Wij mochten ook een keer oefenen met pijl en boog, zo gemakkelijk is dat nog niet.
Hoewel er door Mets een polikliniek is gebouwd in Palumeu willen de indianen heel graag hun eigen medicijnen blijven gebruiken uit het bos. Er is de apulukun, een boom met een rode bast. Dit is de betadineboom om wonden te ontsmettten, wordt ook kinineboom genoemd. De wataki, helpt tegen malaria. Tegen misselijkheid de tulili, zorgt dat je overgeeft.
Heb je oorpijn, laat vocht van de ëkpapana in je oor lopen en je bent er zo van af. Ook om wonden schoon te maken: de maripa en voor een goede bevalling neem de bast van de copaya, kook deze met water en pinapalm en smeer het op je buik. De pakila ahpisan drinken bij problemen bij de bevalling en tegen eczeem sap drinken van de osiepit.
Vooral tegen hoge koorts bij kinderen helpt de konomijaimë. Verf om zichzelf te beschilderen halen ze ook uit een bepaalde boom. David, onze gids, die eigenlijk Ataleu of Kumalepoty heet, beschildert mijn nagel ermee (zie foto). Onderweg door het oerwoud kwamen we ook nog de sikepani tegen, bakra's noemen dit de telefoonboom. Als je er hard op slaat klinkt ie als een gong die heel ver te horen is. Het is een van de weinige hardhouten bomen waar peddels van gemaakt kunnen worden. Ze blijven drijven in het water.
De opa van David was sjamaan; het sjamanisme is van oudsher de godsdienst van de indianen. Echter vanaf 1930 lopen er zendelingen rond van de christelijke Baptisten kerk. Er staat dan ook een kerk in het dorp van deze geloofsgemeenschap.
De vrouwen hebben de verantwoordelijkheid voor de kinderen en voor het bereiden van het eten, met name de cassave (cassavebrood) vraagt veel werk. (zie foto's). Mannen hebben de taak om te jagen, te vissen, te vlechten en kostgronden voor te bereiden. Omhakken en verbranden van bomen. De vrouwen gaan er vervolgens planten en oogsten.
Verder waren het heerlijke dagen waar we (6 mensen uit Nederland) konden genieten van de verschillende tochten die we gemaakt hebben. Elke dag met een boot de rivier op om vogels en apen te zien. Ook een keer s'morgens om 6 uur, buitenboordmotor uit en in alle stilte stroomafwaarts luisteren naar de dierengeluiden. David kon ze meteen benoemen: ara, bospolitie, toekan, boskoe, kolibrie, groenhartvogel, zeearend, visarend, aasgier, zwaluw, blauwkoppapagaai, blauwkopreiger, zijdeaap, brulaap en nog veel meer. We hebben de Poti Hill beklommen, na een anderhalfuur durende wandeling door de jungle, onderweg alles horend over bomen, planten en dierensporen. Mooi uitzicht, we keken helemaal over het oerwoud heen en zagen verschillende andere heuvels in de verte liggen.
In een stroomversnelling in de boven-Tapahonyrivier hebben we een keer gevist op anjumara. Eerst heel veel sardientjes met een net vangen en daarna deze aan de haak vissen op anjumara. We hebben er vier gevangen. Een heerlijke watermassage hadden we daarna wel verdiend.
Op de laatste dag kregen we een rondleiding door het dorp, lagere school bezocht. Veel (oude) boeken zoals wij die kennen, maar ook een paar nieuwe waar de handleiding ontbrak. Kon de schooljuf er niet verder mee helpen. Er zitten 80 kinderen op deze basisschool, voor de leerkrachten, die uit Paramaribo komen, zijn er aparte huizen gebouwd. Het hoofd van de school, dhr Otmar Chan A Hung vroeg of wij konden zorgen voor stagiaires van een Pabo in Nederland. Een paar jaar geleden kwamen er nog regelmatig stagiaires naar zijn school. Met stagiaires komt de vernieuwing en ondersteuning. Vaak nemen ze ook boeken en ander lesmateriaal mee. Zal het contact leggen met een hogeschool in Amsterdam.
De toeristen, zoals wij, die hier op bezoek komen, zorgen voor een inkomstenbron voor de indianen uit het dorp Palumeu. Velen hebben hierdoor werk gekregen als kok, schoonmaker, bar- en keukenpersoneel. Een aantal, waaronder David, Roy en Seymor, hebben een opleiding gevolgd om ons rond te leiden. En dat deden ze heel goed. En dan te bedenken dat Nederlands niet hun taal is, zij spreken Wayana, Trio of een andere indianentaal. Nederlands hebben ze echt moeten leren.
Verder is er door Mets veel gedaan om het welzijn hier te verbeteren: de school en de polikliniek zijn er gebouwd. De indianen kunnen gratis naar Paramaribo vliegen en de goederen die er nodig zijn komen nu gemakkelijk per vliegtuig binnen. Er staan zonnecollectoren voor de stroomvoorziening, jammer genoeg niet in het dorp zelf, maar daarvoor komt binnenkort een generator, heb ik mij laten vertellen. Waarom niet de stroomvoorziening door zonnecollectoren doorgetrokken naar het dorp? Voor vervolgonderwijs zijn de jongeren aangewezen om naar Paramaribo te gaan. Ze verblijven dan in een internaat of bij familie. Velen komen daarna weer terug naar Palumeu.
Op dit moment maken zij zich veel zorgen om de plannen van de regering om een groot stuwmeer voor electriciteitsopwekking aan te leggen precies in dit gebied. Er zou dan een dam aangelegd worden in de Tapahonyrivier tussen Palumeu en Apetina. Palumeu, Poti Hill en zelfs Kasikasima zouden verdwijnen. Deze beide bergen zouden dan slechts als toppen boven het water uitsteken. Het gaat er dan net zo uit zien als het grote stuwmeer bij Brokopondo.
De Granman was nu in Paramaribo om te onderhandelen met de regering om deze plannen van tafel te krijgen of eventueel een behoorlijke vergoeding en verplaatsing naar een andere geschikte locatie te verkrijgen mochten ze toch doorgaan.
Het was alles bij elkaar een zeer geslaagde ontmoeting, ik hoop met de indianen van Palumeu dat ze hun eigen cultuur kunnen behouden en dat ze kunnen blijven waar ze nu zijn. David, Roy en Seymor en alle anderen Napopa!
De zaterdag hiervoor was ik mee met een dagtocht naar de Warappakreek in Commewijne. Met bus en boot naar plantage Reynsdorp. Het is de voormalige plantage van de voorouders van Marsha, die nu samen met Bas en hun zoon er woont. Zij hebben huisjes gebouwd, een restaurant om toeristen te ontvangen en een museum. Maar vooral hebben zij de Warappakreek in 2007 uitgebaggerd, zodat je nu helemaal vanaf de Commewijnerivier naar de Atlantische Oceaan kunt varen. Onderweg zie je dan allerlei dieren, apen, kreeften en vooral veel vogels, rode en bruine ibissen.
In Bakkie, het dorp in plantage Reynsdorp is een basisschool met in totaal 14 kinderen. De restanten van een voormalige suikerfabriek hebben we gezien en veel muggen die niet van ons vielen af te slaan.
Ook een bezoek gebracht aan plantage Alliance, een gemeenschap van 150 mensen die gezamelijk 80 ha citrusbomen onderhouden. Een rustige en mooie omgeving, waar geen auto's kunnen komen. Errol, onze gids heeft veel interessante verhalen verteld over de geschiedenis en het huidige leven op deze beide plantages.
Tijdens mijn bezoek nu aan Suriname heb ik velen ontmoet, die ik eerder al heb leren kennen tijdens mijn reizen als vertegenwoordiger van mijn school, het ROC van Amsterdam. Ik ben uitgenodigd om bij een overleg te zijn met de 6 IMEAO directeuren waar zij spraken over de herstructurering van hun MBO onderwijs. Heb daar verteld hoe de ontwikkelingen in Nederland nu zijn en wat goed is om eventueel over te nemen en wat niet, gezien onze ervaringen nu. Zo leren we veel van elkaar, iets wat ik vanaf 2002 al als zodanig heb ervaren.
In Paramaribo de laatste avond uitgegaan naar La Cuisine, Rumors en Cozy. Mooie afsluiting van een heerlijke tijd in Suriname.
Gran Tangi, Napopa en Mo Syi
Tan Bun
Iets meer dan een uur vliegen in een klein vliegtuig vanaf Zorg en Hoop kom je aan in het oerwoud rond het indianen dorp Palumeu. Niet ver van de Braziliaanse grens. In het dorp wonen 350 indianen in 25 - 30 groot-families. Zij behoren allen tot de Trio-, Wayana- of Akurio-indianen, of een mix daarvan. Iedere familie heeft zijn eigen kostgrond van ongeveer 1 ha groot aan de overkant van de Tapahony rivier. Een kostgrond, waar zij hun cassave, bananen, paprika's e.d. verbouwen verkrijgen ze eenvoudig door een stuk oerwoud om te hakken en te verbranden. Elke 2 jaar moeten dit ze echter weer opnieuw doen, omdat dan de grond uitgeput is. Kan dat niet wat duurzamer? Vervolgens groeien er de bomen en struiken weer op en herstelt de jungle zich vanzelf. De visvangst is een andere manier om aan voedsel te komen. Met name wordt er de anjumara gevangen, een heerlijke zoetwatervis, die wij ook zelf gevangen en gegeten hebben.
Verder wordt er met pijl en boog gejaagd op dieren in het oerwoud, o.a. vogels, (brul)apen, herten, bosvarkens, slangen en jaguars.
Wij mochten ook een keer oefenen met pijl en boog, zo gemakkelijk is dat nog niet.
Hoewel er door Mets een polikliniek is gebouwd in Palumeu willen de indianen heel graag hun eigen medicijnen blijven gebruiken uit het bos. Er is de apulukun, een boom met een rode bast. Dit is de betadineboom om wonden te ontsmettten, wordt ook kinineboom genoemd. De wataki, helpt tegen malaria. Tegen misselijkheid de tulili, zorgt dat je overgeeft.
Heb je oorpijn, laat vocht van de ëkpapana in je oor lopen en je bent er zo van af. Ook om wonden schoon te maken: de maripa en voor een goede bevalling neem de bast van de copaya, kook deze met water en pinapalm en smeer het op je buik. De pakila ahpisan drinken bij problemen bij de bevalling en tegen eczeem sap drinken van de osiepit.
Vooral tegen hoge koorts bij kinderen helpt de konomijaimë. Verf om zichzelf te beschilderen halen ze ook uit een bepaalde boom. David, onze gids, die eigenlijk Ataleu of Kumalepoty heet, beschildert mijn nagel ermee (zie foto). Onderweg door het oerwoud kwamen we ook nog de sikepani tegen, bakra's noemen dit de telefoonboom. Als je er hard op slaat klinkt ie als een gong die heel ver te horen is. Het is een van de weinige hardhouten bomen waar peddels van gemaakt kunnen worden. Ze blijven drijven in het water.
De opa van David was sjamaan; het sjamanisme is van oudsher de godsdienst van de indianen. Echter vanaf 1930 lopen er zendelingen rond van de christelijke Baptisten kerk. Er staat dan ook een kerk in het dorp van deze geloofsgemeenschap.
De vrouwen hebben de verantwoordelijkheid voor de kinderen en voor het bereiden van het eten, met name de cassave (cassavebrood) vraagt veel werk. (zie foto's). Mannen hebben de taak om te jagen, te vissen, te vlechten en kostgronden voor te bereiden. Omhakken en verbranden van bomen. De vrouwen gaan er vervolgens planten en oogsten.
Verder waren het heerlijke dagen waar we (6 mensen uit Nederland) konden genieten van de verschillende tochten die we gemaakt hebben. Elke dag met een boot de rivier op om vogels en apen te zien. Ook een keer s'morgens om 6 uur, buitenboordmotor uit en in alle stilte stroomafwaarts luisteren naar de dierengeluiden. David kon ze meteen benoemen: ara, bospolitie, toekan, boskoe, kolibrie, groenhartvogel, zeearend, visarend, aasgier, zwaluw, blauwkoppapagaai, blauwkopreiger, zijdeaap, brulaap en nog veel meer. We hebben de Poti Hill beklommen, na een anderhalfuur durende wandeling door de jungle, onderweg alles horend over bomen, planten en dierensporen. Mooi uitzicht, we keken helemaal over het oerwoud heen en zagen verschillende andere heuvels in de verte liggen.
In een stroomversnelling in de boven-Tapahonyrivier hebben we een keer gevist op anjumara. Eerst heel veel sardientjes met een net vangen en daarna deze aan de haak vissen op anjumara. We hebben er vier gevangen. Een heerlijke watermassage hadden we daarna wel verdiend.
Op de laatste dag kregen we een rondleiding door het dorp, lagere school bezocht. Veel (oude) boeken zoals wij die kennen, maar ook een paar nieuwe waar de handleiding ontbrak. Kon de schooljuf er niet verder mee helpen. Er zitten 80 kinderen op deze basisschool, voor de leerkrachten, die uit Paramaribo komen, zijn er aparte huizen gebouwd. Het hoofd van de school, dhr Otmar Chan A Hung vroeg of wij konden zorgen voor stagiaires van een Pabo in Nederland. Een paar jaar geleden kwamen er nog regelmatig stagiaires naar zijn school. Met stagiaires komt de vernieuwing en ondersteuning. Vaak nemen ze ook boeken en ander lesmateriaal mee. Zal het contact leggen met een hogeschool in Amsterdam.
De toeristen, zoals wij, die hier op bezoek komen, zorgen voor een inkomstenbron voor de indianen uit het dorp Palumeu. Velen hebben hierdoor werk gekregen als kok, schoonmaker, bar- en keukenpersoneel. Een aantal, waaronder David, Roy en Seymor, hebben een opleiding gevolgd om ons rond te leiden. En dat deden ze heel goed. En dan te bedenken dat Nederlands niet hun taal is, zij spreken Wayana, Trio of een andere indianentaal. Nederlands hebben ze echt moeten leren.
Verder is er door Mets veel gedaan om het welzijn hier te verbeteren: de school en de polikliniek zijn er gebouwd. De indianen kunnen gratis naar Paramaribo vliegen en de goederen die er nodig zijn komen nu gemakkelijk per vliegtuig binnen. Er staan zonnecollectoren voor de stroomvoorziening, jammer genoeg niet in het dorp zelf, maar daarvoor komt binnenkort een generator, heb ik mij laten vertellen. Waarom niet de stroomvoorziening door zonnecollectoren doorgetrokken naar het dorp? Voor vervolgonderwijs zijn de jongeren aangewezen om naar Paramaribo te gaan. Ze verblijven dan in een internaat of bij familie. Velen komen daarna weer terug naar Palumeu.
Op dit moment maken zij zich veel zorgen om de plannen van de regering om een groot stuwmeer voor electriciteitsopwekking aan te leggen precies in dit gebied. Er zou dan een dam aangelegd worden in de Tapahonyrivier tussen Palumeu en Apetina. Palumeu, Poti Hill en zelfs Kasikasima zouden verdwijnen. Deze beide bergen zouden dan slechts als toppen boven het water uitsteken. Het gaat er dan net zo uit zien als het grote stuwmeer bij Brokopondo.
De Granman was nu in Paramaribo om te onderhandelen met de regering om deze plannen van tafel te krijgen of eventueel een behoorlijke vergoeding en verplaatsing naar een andere geschikte locatie te verkrijgen mochten ze toch doorgaan.
Het was alles bij elkaar een zeer geslaagde ontmoeting, ik hoop met de indianen van Palumeu dat ze hun eigen cultuur kunnen behouden en dat ze kunnen blijven waar ze nu zijn. David, Roy en Seymor en alle anderen Napopa!
De zaterdag hiervoor was ik mee met een dagtocht naar de Warappakreek in Commewijne. Met bus en boot naar plantage Reynsdorp. Het is de voormalige plantage van de voorouders van Marsha, die nu samen met Bas en hun zoon er woont. Zij hebben huisjes gebouwd, een restaurant om toeristen te ontvangen en een museum. Maar vooral hebben zij de Warappakreek in 2007 uitgebaggerd, zodat je nu helemaal vanaf de Commewijnerivier naar de Atlantische Oceaan kunt varen. Onderweg zie je dan allerlei dieren, apen, kreeften en vooral veel vogels, rode en bruine ibissen.
In Bakkie, het dorp in plantage Reynsdorp is een basisschool met in totaal 14 kinderen. De restanten van een voormalige suikerfabriek hebben we gezien en veel muggen die niet van ons vielen af te slaan.
Ook een bezoek gebracht aan plantage Alliance, een gemeenschap van 150 mensen die gezamelijk 80 ha citrusbomen onderhouden. Een rustige en mooie omgeving, waar geen auto's kunnen komen. Errol, onze gids heeft veel interessante verhalen verteld over de geschiedenis en het huidige leven op deze beide plantages.
Tijdens mijn bezoek nu aan Suriname heb ik velen ontmoet, die ik eerder al heb leren kennen tijdens mijn reizen als vertegenwoordiger van mijn school, het ROC van Amsterdam. Ik ben uitgenodigd om bij een overleg te zijn met de 6 IMEAO directeuren waar zij spraken over de herstructurering van hun MBO onderwijs. Heb daar verteld hoe de ontwikkelingen in Nederland nu zijn en wat goed is om eventueel over te nemen en wat niet, gezien onze ervaringen nu. Zo leren we veel van elkaar, iets wat ik vanaf 2002 al als zodanig heb ervaren.
In Paramaribo de laatste avond uitgegaan naar La Cuisine, Rumors en Cozy. Mooie afsluiting van een heerlijke tijd in Suriname.
Gran Tangi, Napopa en Mo Syi
Tan Bun
-
02 Februari 2013 - 21:12
Thomas:
Interessante reis Nic, je hebt volgens mij een topreis gemaakt die je niet gauw zult vergeten.
Gr. Th.
-
04 Februari 2013 - 20:38
Eric:
Zeer interessant die reis, goed beschreven ook!
Vind nog steeds wel, dat videobeeld, kort & krachtig, nog meer helderder zegt, als je er zelf in vertelt...
''Die 'wataki'..., dat helpt tegen malaria'',
dat is interessante info in de strijd tegen vijand malaria.
Een universeel probleem.
Komt ook steeds meer richting en in NL. door div. redenen.
Tegen malaria oorlog voeren, is leren hoe andere volkeren er mee omgaan.
Dat doen ze daar al sinds Mensenheugenis, met onze technische kennis komen we net om de hoek kijken..
Verhaal 39 van Mediaplan Oeganda, samenvattingen opvraagbaar, gaat over die strijd.
In essentie: hoe kunnen kinderen nu naar school, als ze malaria hebben?, dat schiet niet op.
Kun je daar nader onderzoek naar doen, over 'wataki'...?
PS: ''...en veel muggen die niet van ons af te slaan vielen...'',
heb je je malariapillen trouw geslikt?
-
05 Februari 2013 - 01:18
An Nooitmeer-Kross:
Hi Nick, fai tang (hoe gaat het).
Fijn te horen dat je ons mist, dus de volgende keer langer in SU blijven he !!
Inderdaad een mooie afsluiting van de vakantie en we hebben lekker kandratiki gegeten.
Okido, mi Syi en tot mails.
Groetjes, AN.
-
05 Februari 2013 - 10:20
Maria:
Ha Nic,
Wat een mooie reis beschrijf je, ik wil er zó heen!
Maar van dat platbranden en weer terugontstaan van jungle, gaat dat laatste nu necht zo snel? Waarschijnlijk is het op kleinere schaal dan in Brazilië, want daar zorgt de kap echt voor erosie en verdwijning van de jungle.
Ik hoop met de Indianen, dat de bouw van het stuwmeer niet doorgaat, maar Indianen trekken altijd aan het kortste eind. Dan maar duimen, dat ze een leefbare locatie krijgen aangeboden, zodat ze hun huidige leefstijl kunnen voortzetten! Betekent Bouterse überhaupt iets voor de Indianen of interesseert politiek hun alleen als ze ermee te maken krijgen?
Al die kennis over tropische planten mag niet verloren gaan. Kunnen de Indianen met de verkoop van medicinale planten nog iets verdienen?
Grappige namen hebben sommige dieren en planten: bospolitie (hoezo deze naam) en telefoonboom (waarom noemen Nederlanders die zo?)
Is er nog een goede tijd in het jaar om naar Suriname te gaan of is de temperatuur altijd hoog en de lucht vochtig? Ik zou er allen in juni/juli heen kunnen, dan is er misschien ook meer toerisme en zijn de prijzen hoger??
Geweldig al die foto's, ze geven een goed beeld van wat je in Suri kan doen. En een leuk en leerzaam verslag.
Groetjes, maria
-
07 Februari 2013 - 14:37
Margreet Kauffman:
Ik lees met nieuwsgierigheid uw stukje over uw reis naar Palumeu. Van 1999 tot midden 2007 heb ik met een stichting (opgericht door mijn man en mijzelf) het onderwijs, samen met het Ministerie van Onderwijs en Volksontwikkeling verder ontwikkeld. We hebben de gebouwen gefinanciert, voor veel materiaal gezorgd en 7 jaar lang zijn er het hele jaar door stagiaires geweest. Deze stagiaires gingen goed voorbereid naar het dorp. D.m.v. videofilms, literatuur en de kennis die wij hadden door de veelvuldige bezoeken die wij brachten. De school was zeer in trek bij de kinderen uit het dorp. Vooral de manier van lesgeven door de stagiaires sprak de kinderen erg aan. Het was daarom vooral voor de kinderen een schok te horen dat wij moesten vertrekken. Volgens de kapitein omdat de stagiaires geen ervaring hadden en hij van mening was dat zij niets konden toevoegen aan het onderwijs. (Ware reden lag anders). Ik schrijf dit omdat ik las dat er opnieuw vraag is naar stagiaires.
Ik heb over het leven in het dorp een verhalenbundel geschreven. Deze geven een goede indruk hoe de bevolking daar leeft. Het boek is voorzien van vele foto's die ik gedurende mijn veelvuldige verblijf heb gemaakt.
Het boek is getiteld: "Kinderen van het oerwoud". ISNB 9789461932549 -
07 Februari 2013 - 21:52
Alex:
Hoi Niek,
de reisboekenschrijver is in je ontwaakt. Ik vind het een zeer gedetailleerd verslag met interessante waarnemingen. Met name je verhaal over de geneesmiddelen uit het oerwoud vind ik interessant. Hoe zou zulke kennis voor de komende generaties bewaard kunnen blijven? Jammer als zulke kennis zou verdwijnen in het enorme gat dat geschiedenis heet.
Ik zie je, op de weg of elders,
Alex -
10 Februari 2013 - 10:14
Anne:
Geweldig Nic, wat een mooie reis, en wat een energie om met al deze ervaringen iets te gaan opbouwen !
reisboekenschrijver , Pourquoi pas ?
-
10 Februari 2013 - 13:34
Ina En Johan Van Duinkerken:
hoi nic,
leuk je gisterem gisteren gesproken te hebben op de fietswandelbeurs. suriname trkt ons ook erg , staat nu na het lezen van jouw verhaal ook op onze wensenlijst.
mvg johan -
15 Februari 2013 - 16:04
Martin Beeldsnijder:
Hallo Nic,
Je hebt me heimwee bezorgd naar het land mijner vaderen. Anjoemara vissen, dat heb ik daar ook heel wat gedaan!
Groeten
Martin Beeldsnijder -
11 Februari 2014 - 14:55
Bert:
Groetjes!!!! -
02 Maart 2014 - 16:43
John Kieskamp:
Een kleine reactie van "de dienstplichtige" van de Troepenmacht In Suriname, zoals beloofd tijdens ons gesprek op de Fiets- en Wandelbeurs.
Ik vond het verhaal leuk en de foto's erg herkenbaar.
Grappig dat je ook op Alliance bent geweest. Ziet er nu wat beter uit dan in 1973 en bestaat kennelijk nog.
Volgens mij meen ik in Albina bij de opstapplaats van de Korjalen de wal van het militair kampement te herkennen.
Volgende keer ook even overwippen naar Saint Laurent. In mijn tijd was de bekende gevangenis uit het boek van Henry Charriere (Papillon) alhoewel in aftakeling nog heel herkenbaar, evenals de gevangeniseilanden Ile des Salut. -
26 Augustus 2014 - 20:52
Annemarie :
Beste Nic,
Ik heb je gesproken tijdens de fiets- wandelaars. Mijn vraag was naar je ervaring over het fietsen in Suriname. Al snel maakte je me duidelijk dat Suriname niet een ideaal fietsland was ivm het weer. Het onderwerp ging snel over naar Palumeu. Wanneer ik in de gelegenheid was om zeker Palumeu te bezoeken.
Nic, in april ben ik naar Suriname geweest en heb toch de tweedaagse fietstocht langs de plantages gemaakt met mijn dochter. Schitterend, maar inderdaad erg warm. Natuurlijk heb ik diverse trips gemaakt. En. ...Ja hoor ik ben naar Palumeu afgereisd. Je enthousiasme over Palumeu heeft me daartoe gebracht. Dank je hiervoor, want wat je hierboven schrijft klopt helemaal. En wat heb ik daar genoten het geluid, de reuk, het eten en de mensen. Ik wil direct wel terug!
Wat ik niet gehoord heb dat er plannen zijn om een stuwmeer te bouwen. Vreselijk!
Nic rest mij te zeggen bedankt voor je reisadvies "Palumeu".
Oftewel Nappa.
Groeten Annemarie
-
26 Augustus 2014 - 20:52
Annemarie:
NAPOPA -
10 Januari 2015 - 18:40
Jannie Brinkhuis:
Heel herkenbaar Nic je verhaal uit Suriname ,ik kreeg gelijk weer heimwee, want dit land brengt toch wel wat teweeg
Erg leuk om jou belevenissen te lezen
Groet Jannie -
21 Februari 2016 - 17:27
Wendy:
Hallo Nic,
We hebben je vandaag ontmoet op de fiets- en wandelbeurs. Mooi verslag over Suriname. We krijgen er heimwee van. Hartelijke groet, Jan en Wendy
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
